અમે ઈંધણ લાકડાં વ્હેરતા હતા ત્યારે એક લાકડું ઉઠાવ્યું ને આશ્ચર્યનો ઉદગાર નીકળી ગયો. થડ પાડી નાખ્યે વરસ થવા આવેલું, એને ટ્રેકટર પાછળ ઘસડી લાવેલા ને વહેરીને ટુકડા કરેલા જે પછી હોડીમાં ને ગાડામાં લઇ આવેલા, ગબડાવીને ગંજ ખડકેલો ને જમીન પર ઢગલો કરેલો.ને છતાં આ લાકડાએ જતી વાત નહોતી કરી ! એમાંથી પ્રગાઢ પાંદડાંવાળી શાખા થવાની કે આખેઆખું વૃક્ષ થવાની આશાભર્યું એક તાજું,લીલુંછમ અંકુર ફૂટી નીકળ્યું હતું .
જલ્લાદના થડા પર મૂકતા હોઈએ એમ અમે લાકડું મૂક્યું કરવતઘોડા પર. પરંતુ અમે એની ઉપર અમારી કરવત મૂકી શક્યા નહીં. અમે શીદ મૂકી શકીએ? એ લાકડું અમારા જેટલી જ ઉત્કટતાથી ચાહતું હતું જિંદગીને. સાચે જ, એની જીજીવિષા હતી વધારે પ્રબળ, અમારા કરતાંય.
No comments:
Post a Comment