ચુમ્બન

તજી દીધાં છે એ વસ્ત્રો થાકી હજી ઉષ્માસભર

તું તારી આંખો બંધ કરે છે, હાલે છે

જાણે ગતિમાન ગીત

જન્મતું

અસ્પષ્ટ સઘળે

ગંધસભર , આહલાદક

સ્વયં મટી ગયા સિવાય  

તું ઓળંગી જાય છે

તારા દેહની સરહદો.

તેં કાળ પર ડગ માંડ્યાં છે

તું છે નવ્ય નારી

અનંત આગળ પ્રકટેલી.

પોલ એલ્યુઆર્દ