બારી ઉઘડી ગઈ છે ફટાક

જેરોસ્લાવ સેફર્ત 

હજી અજવાળું ના આકાશે. ધૂમ્ર

હવામાં. બહાર રેત પર

એક આકૃતિ

અકળ . ધુમ્મસે ને આછા અજવાળે ઘેરાયેલી.

તમારા બારણાના

કાળા, તરડાયેલા કાષ્ઠ ઉપર ટકોરા મારે છે.

જો તમે પૂછો તમારા ઘરને ટકોરા મરનારનું નામ: એક સ્વર કહેશે-

જેને તેં તારી જિંદગીમાંથી કાઢી નાખ્યું

નકામા પથ્થરની જેમ,

જેને તેં ઢોળી દીધું

વાસી જળની જેમ,

જેને તેં સૂકાવા દીધું

બપોરતડકે

ફૂલછોડની જેમ,

જે સદા મૃત્યુ પામી રહ્યું છે, સદા પાછું ફરે છે.

મને કહે છે સત્ય.

કશું અટકાવતું નથી મને: તારા બારણાનું

કાષ્ઠ નહીં, નહીં તારા ઓરડાનું બારણું,

તારા દેહની ત્વચા નહીં, નહીં

તારા મગજ પરની અસ્થિછત        .

હું આવું છું અંદર

સૂર્યોદયની જેમ,

જેને આવતાં કોઈ અટકાવી શકતું નથી

એ દિવસની જેમ.